"Portret van mijn vader", olieverf op doek, 
50 bij 50 cm, 2004

 

Jan

Jan is mijn vader. Hij heeft een rond gezicht, niet kalend, en ziet er jong uit voor zijn leeftijd (74). Ik heb qua uiterlijk veel overeenkomsten en ik vermoed, en hoop, dat ik er over 41 jaar ongeveer zo uit zal zien. In die zin is dit schilderij dus een anticiperend zelfportret.

Om mijn vader goed te beschrijven heb ik veel gewikt en gewogen. Het is moeilijk om iemand goed te karakteriseren wanneer hij dicht bij je staat.

 

Evolutiesociologie

Er zijn twee soorten van gedrag, leert de evolutiesociologie ons. Enerzijds is er gedrag dat niet van generatie op generatie wordt doorgegeven, en anderzijds is er gedrag dat zich wel "voorplant" van ouder op kind. Het eerste soort gedragingen verdwijnt vanzelf na verloop van tijd. Alleen de tweede soort van gedrag blijft over. 
In zekere zin kan je met deze theorie het bestaan van veel vormen van gedrag, karaktertrekken, cultuur en geloof verklaren. Gedrag bestaat niet omdat het op zichzelf goed of slecht is, maar puur omdat het zichzelf doorgeeft. Voor veel andere gedragswetenschappers en voor gelovigen is deze theorie overigens vloeken in de kerk. 
Ik ben een aanhanger van deze theorie, dat moge duidelijk zijn.
 

 

Deze theorie volgend, zou ik veel gedrag moeten hebben overgenomen van mijn vader, en ik denk dat dat inderdaad zo is. Wanneer ik mijn vader beschrijf zal ik ook mezelf schetsen, of ik dat nou wil of niet. 

Jan

De meest kenmerkende eigenschap van mijn vader is zijn stimulerende kracht, denk ik. Wanneer hij ziet dat iemand iets kan, zal hij het niet nalaten hem of haar te stimuleren om dat doel te bereiken. Dat geldt voor eenvoudige dingen zoals een kleinkind leren tellen, maar ook voor het stimuleren van het volgen van een hoge opleiding. In zekere zin heb ik hier veel aan gehad: mijn talent voor wiskunde heb ik kunnen verzilveren in een ingenieursdiploma en misschien zal het me ooit lukken een 
 

 

doctorstitel te verdienen. Zonder een vriendelijke stimulering, en op z'n tijd een schop onder mijn kont, had ik dat waarschijnlijk nooit gehaald. Maar iemand stimuleren heeft, zoals elk gedrag, ook nadelen. Voor wie doe je je best, als je wordt gestimuleerd door een ander? Werk je voor jezelf of werk je voor die ander? Sta je achter je keuzes, als je wordt begeleid tijdens die keuzes? En als de stimulering wegvalt, ben je dan in staat om zelf door te gaan?

Ik merk dat ik het zelf ook heb, die drang om anderen te stimuleren. En ik probeer mezelf vaak te herinneren dat ik anderen niet het gras voor de voeten moet wegmaaien, en dat mensen hun eigen tempo moeten aanhouden, ook kunnen ze in mijn ogen meer. Want alleen dan zal iemand een eigen leven leiden en zichzelf motiveren.
 

 

Maar als ik de nadruk op alleen deze eigenschap zou leggen, zou ik mijn vader geen recht doen. 

Een andere opvallende eigenschap die Jan heeft, en ook ik in zekere mate, is zijn rustgevende uitstraling. Jan verheft nooit zijn stem, en ook als hij het niet met je eens is blijft hij altijd redelijk, en luistert hij naar je argumenten. Hij geeft je de volle aandacht als hij met je praat. Dat is erg knap. En hij overdenkt wat je hebt gezegd, en komt soms terug op dingen die hij eerder heeft gezegd.
Ook heeft hij een grote drive. Hij heeft ooit een fulltime baan gecombineerd met een zware studie en met een jong gezin, en het gezegde "voor een dubbeltje geboren, ...." is voor hem niet van toepassing.
 

 

Samenvattend is het een goede vent, zijn intenties zijn altijd goed. Als er een vader is waar je blij mee kan zijn, dan is het mijn vader, ik ken geen betere. Meerdere mensen hebben gezegd dat ze jaloers zijn op de vader die ik heb, en dat is terecht.

Die scherpe blik, die heldere ogen, die aandacht die hij je geeft als hij met je praat, maar toch ook ergens die kwetsbaarheid, die wil ik vangen in dit schilderij.

Het schilderij is gebaseerd op een foto die genomen is tijdens een uitje met de kinderen en kleinkinderen op 27 juni 2004. 
 

 

Schilderproces
Dit schilderij is deel van de Portrettenserie. Het schilderij is bedoeld om op kunstbeurzen een voorbeeld te geven van mijn kunnen op het gebied van portretschilderen.

Wanneer ik ooit nog betere schilderijen maak, dan zal een ander schilderij deze rol overnemen en dan is het schilderij bestemd voor mijn ouders. Ik hoop dat ze dit schilderij zullen ophangen op een mooi plekje, net als heel vroeger mijn eerste kindertekeningen.

laatste update: 4 oktober 2004

 

Schilderij

Het doek is vierkant, dat leek mij het best passend. Jan heeft namelijk een stevige persoonlijkheid. De kleurstelling is warmgeel en warmrood. Bordeauxrood een kleur is die bij Jan past, hij draagt die kleur ook vaak. Daarnaast is warmgeel met warmrood een combinatie die ik vaker heb gebruikt en die warmte uitstraalt.
De lijst om het schilderij is stevig en vierkant, en heeft een moderne uitstraling.

 
opzet
grote afbeelding
tweede fase
grote afbeelding
derde fase
grote afbeelding
vierde fase
grote afbeelding
zesde fase
grote afbeelding
achtste fase
grote afbeelding
tiende fase
grote afbeelding
twaalfde fase
grote afbeelding
dertiende fase
grote afbeelding
eindresultaat


grote afbeelding

home